ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ

Οι κακοήθεις νεοπλασίες, αυτό που συχνά λέμε καρκίνος ή όγκος, είναι δυστυχώς μια αυξανόμενη σε συχνότητα πάθηση . Στην πραγματικότητα βέβαια δεν είναι μία μόνο πάθηση, αλλά μια ομάδα παθήσεων, που έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή των κυττάρων και την ικανότητα να μεθίστανται σε απομακρυσμένα όργανα.

Η χειρουργική ανέκαθεν αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπιση των περισσότερων κακοήθων όγκων. Με την πάροδο των χρόνων και τη βελτίωση της επιστημονικής γνώσης σε ό,τι αφορά τη βιολογία του καρκίνου, η χειρουργική εξελίχτηκε παράλληλα με την εισαγωγή νέων εργαλείων και την καθιέρωση πιο αποτελεσματικών χειρουργικών τεχνικών. Σήμερα η χειρουργική ογκολογία αποτελεί τη βάση για τη θεραπευτική των περισσότερων κακοήθων όγκων, καθώς έχουμε πλέον τη γνώση, την τεχνολογία αλλά και την εμπειρία να είμαστε περισσότερο ριζικοί, βελτιώνοντας έτσι τις πιθανότητες ίασης. Ο κάθε ογκολογικός ασθενής είναι μια ξεχωριστή οντότητα και το ίδιο εξατομικευμένη θα πρέπει να είναι η θεραπεία που θα πρέπει να εφαρμοστεί.

Γιατί ο κάθε ασθενής είναι άνθρωπος και όχι περιστατικό.

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ

Χειρουργική όγκων Ανώτερου Πεπτικού

Όγκοι του κατώτερου οισοφάγου, του στομάχου, του δωδεκαδακτύλου
Καρκινώματα που συνήθως εμφανίζονται την 6-7η δεκαετία της ζωής, με συμπτώματα δυσφαγίας και αναιμίας. Οι όγκοι του κατώτερου οισοφάγου συχνά αναπτύσσονται σε έδαφος γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, γι’ αυτό, εφόσον βρεθούν αλλοιώσεις στη γαστροσκόπηση, θα πρέπει να θεραπεύεται.
Οι όγκοι του στομάχου συχνά απαντούν σε προεγχειρητική χημειοθεραπεία, με σκοπό τη σμίκρυνση του όγκου και την αύξηση της πιθανότητας να είναι ριζική η επέμβαση που θα ακολουθήσει. Εξέταση εκλογής είναι η ενδοσκόπηση (οισοφαγογαστροσκόπηση) από γαστρεντερολόγο και η λήψη βιοψιών που θα θέσουν τη διάγνωση. Οι επεμβάσεις που πραγματοποιούμε σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ανάλογες της εντόπισης του όγκου. Στον κατώτερο οισοφάγο αφαιρείται το κάτω τριτημόριο αυτού καθώς και το ανώτερο 1/3 του στομάχου. Σε καρκίνους του ανώτερου τμήματος του στομάχου, εκτελείται ολική γαστρεκτομή, ενώ σε καρκίνους του κατώτερου τμήματος του στομάχου, πολλές φορές η περιφερική (μερική γαστρεκτομή) είναι αρκετή. Σε όλες τις περιπτώσεις, η συνέχεια του πεπτικού συστήματος αποκαθίσταται με παρεμβολή τμήματος λεπτού εντέρου. Στην ογκολογική χειρουργική του ανώτερου πεπτικού, καθοριστικός είναι ο εκτεταμένος λεμφαδενικός καθαρισμός, που μειώνει την πιθανότητα να έχει μείνει υπολειμματική νόσος. Ειδικά για τους όγκους του στομάχου, αυτή η εγχειρητική προσέγγιση είναι γνωστή ως D2 λεμφαδενικός καθαρισμός.
Χειρουργική όγκων Κατώτερου Πεπτικού

Όγκοι λεπτού εντέρου, παχέος εντέρου και πρωκτού
Οι όγκοι του λεπτού εντέρου είναι αρκετά σπάνιοι, σε αντίθεση με του όγκους του παχέος εντέρου. Πραγματικά, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι πλέον η 4η σε συχνότητα κακοήθεια στο δυτικό κόσμο, αλλά ευτυχώς τα ποσοστά ίασης είναι διαρκώς αυξανόμενα. Εναλλαγές στην συνήθειες του εντέρου, αιφνίδια εμφάνιση δυσκοιλιότητας, αίμα στα κόπρανα, είναι σημεία που θα πρέπει να σας οδηγήσουν στο γαστρεντερολόγο. Η ενδοσκόπηση του παχέος εντέρου (κολονοσκόπηση) είναι η εξέταση που θα θέσει τη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου. Είναι όμως και η μέθοδος εκλογής, όσον αφορά την ΠΡΟΛΗΨΗ του καρκίνου του παχέος εντέρου, με σύσταση να ξεκινά στα 50 έτη και να επαναλαμβάνεται ανά 5ετία.
Από τη στιγμή που θα τεθεί η διάγνωση του καρκίνου στο παχύ έντερο, η θεραπευτική μας προσέγγιση εξαρτάται από την θέση του όγκου (τυφλό, ανιόν, εγκάρσιο, κατιόν, σιγμοειδές, ορθό), την τοπική του ανάπτυξη και την ύπαρξη ή όχι μεταστάσεων. Η χειρουργική εκτομή του όγκου είναι η βασική θεραπεία, ωστόσο εδώ η συνέργεια της χημειοθεραπείας και της ακτινοθεραπείας (είτε πριν είτε μετά το χειρουργείο) συνεισφέρουν σημαντικά, ώστε να επιτευχθεί η ίαση. Πρέπει να τονιστεί ότι, ακόμα και σε περίπτωση μεταστάσεων, η χειρουργική έχει και πάλι θέση, καθώς έχει βρεθεί σε μελέτες ότι η εξαίρεση του κύριου όγκου βελτιώνει την επιβίωση.
Εγχειρητικά, σκοπός μας είναι η εκτομή του τμήματος του παχέος εντέρου που φέρει τον όγκο, μαζί με ό,τι άλλο διηθεί (en bloc), και ο λεμφαδενικός καθαρισμός της περιοχής. Η αποκατάσταση της συνέχειας του εντέρου γίνεται είτε με συρραφή των δύο άκρων -αναστόμωση-, είτε με ραφές, είτε με μηχανήματα συρραφής (κυκλικοί αναστομωτήρες). Η χρήση των κυκλικών αναστομωτήρων τα τελευταία χρόνια έχει βοηθήσει σημαντικά στη θεραπεία των όγκων που βρίσκονται χαμηλά στο ορθό, και έτσι αποφεύγεται στο μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών η δημιουργία κολοστομίας (παρά φύσιν έδρας).
Με την πρόοδο της χειρουργικής και της ογκολογίας, τα ποσοστά 5ετούς επιβίωσης σε όγκους του παχέος εντέρου σε αρχικό στάδιο αγγίζουν το 80%!
Χειρουργική Όγκων Χοληφόρων - Παγκρέατος

Το χοληφόρο δένδρο είναι ένα σύστημα αγγείων που αποχετεύει τη χολή από το ήπαρ στο δωδεκαδάκτυλο. Ο χοληδόχος πόρος είναι το τελικό τμήμα του χοληφόρου δέντρου και διαμέσω του παγκρέατος εκβάλλει μαζί με τον παγκρεατικό πόρο στο φύμα του Vater. Το πάγκρεας, μαζί με το τμήμα των χοληφόρων που βρίσκεται εκτός ήπατος, αποτελούν τη θέση εντόπισης αρκετά επιθετικών όγκων, οι οποίοι αντιμετωπίζονται δύσκολα έτσι και διαφεύγουν. Η ανατομική θέση αυτών των οργάνων πάνω στα μεγάλα αγγεία της κοιλίας καθιστά την εγχειρητική τους εξαιρετικά δύσκολη. Τα συμπτώματα του καρκίνου του παγκρέατος -όπως και του καρκινώματος του χοληδόχου πόρου- είναι ήπια στην αρχή, με την πάροδο του χρόνου όμως έχουμε την εμφάνιση ικτέρου, κιτρινωπής δηλαδή χροιάς στο δέρμα και στα μάτια. Η ενδοσκόπηση συνήθως δεν θέτει διάγνωση, αλλά οι απεικονιστικές εξετάσεις, όπως είναι ο υπέρηχος άνω κοιλίας, η αξονική και η μαγνητική τομογραφία. Καθοριστικός παράγοντας για την επιβίωση του ασθενούς με καρκίνο παγκρέατος είναι η δυνατότητα χειρουργικής εκτομής. Εάν ο όγκος είναι εξαιρέσιμος, η επέμβαση που εκτελείται είναι η παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή κατά Whipple, και είναι η μόνη που μπορεί να παρατείνει σημαντικά την επιβίωση.
Χειρουργική όγκων Μαλακών Μορίων (Σαρκωμάτων)

Τα σαρκώματα είναι μια ξεχωριστή κατηγορία όγκων, που διαφέρουν από τα καρκινώματα σε βιολογική συμπεριφορά. Είναι σαφώς πιο σπάνια, προέρχονται από διαφορετικό τύπο κυττάρων, μεγαλώνουν -συνήθως- πιο αργά και κυρίως δεν μεθίστανται τόσο μέσω των λεμφαδένων, αλλά κυρίως μέσω του αίματος (αιματογενής διασπορά). Μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα, αρκετά συχνά στην κοιλιά, και δίνουν πολύ ήπια συμπτώματα, συνήθως από τα παρακείμενα όργανα που πιέζουν. Η χειρουργική τους αφαίρεση είναι η μόνη θεραπεία και θέλει ιδιαίτερη προσοχή και γνώση, ώστε κατά την εξαίρεσή τους να έχουμε μεγάλη απόσταση ασφαλείας από τον όγκο, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα υποτροπής.
Χειρουργική όγκων Θυρεοειδούς Αδένα

Ο θυρεοειδής αδένας είναι συχνό αίτιο παθολογίας στο γενικό πληθυσμό, με τις περισσότερες παθήσεις να είναι ευτυχώς καλοήθεις. Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, πιθανώς και λόγω της αυξημένης ραδιενεργούς ακτινοβολίας που δεχόμαστε, έχουν αυξηθεί σημαντικά τα περιστατικά καρκίνου του θυρεοειδούς. Υπάρχουν 4 τύποι καρκίνου του θυρεοειδούς (θηλώδης, θυλακιώδης, μυελοειδής, αναπλαστικός), με τους 2 πρώτους τύπους να είναι οι πιο συνήθεις και ταυτόχρονα οι καλύτεροι σε πρόγνωση. Η διάγνωσή τους συνήθως τίθεται με FNA (βιοψία με λεπτή βελόνη) κατά τον υπερηχογραφικό έλεγχο ενός «ύποπτου» όζου. Εγχειρητικά, σε μικρούς όγκους η ολική θυρεοειδεκτομή είναι συνήθως αρκετή. Σε μεγαλύτερους όγκους ή αν υπάρχει διήθηση των λεμφαδένων του τραχήλου, απαιτείται εκλεκτικός ριζικός καθαρισμός του τραχήλου (neck dissection). Σε ασθενείς με προχωρημένους όγκους, μπορεί να χρειαστεί επικουρική θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο ή ακόμα και συνδυασμός ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας.

ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ	COOKIE	ΔΙΑΡΚΕΙΑ
google.com	_ga _gat _gid 1P_JAR APISID DV HSID NID SAPISID SID SIDCC SSID UULE	Τα cookies στατιστικής ανάλυσης βοηθούν τους ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας να καταλάβουν πώς διαδρούν οι επισκέπτες με την ιστοσελίδας συλλέγοντας και αποστέλλοντας ανώνυμες πληροφορίες.